Πες το ποίημα σου

''Ταξίδι με ένα φίλο''

Είναι καράβι η ζωή , που ταξιδεύει

στο πουθενά και στο , παντού μπορείς να πας

πότε σε ήρεμα νερά , θα σε γυρίζει

κι άλλες φορές , με τις φουρτούνες τριγυρνάς

Κατω στ 'αμπάρια , κρύβει πονο και οδύνη

λύπες πολλές και στεναχώριες φοβερές

που λίγο λίγο κάθε τόσο , μια θα φύγει

για να σε βρεί και να σου δώσει συμφορές,,,

Κάτσε στην πλώρη . ν'απολαυσεις το αγέρι

φέρνει αλμύρα σου , χαιδέυει τα μαλλιά

νομίζω έχουμε , και πάλι καλοκαίρι

έλα και κάτσε δίπλα κι άκου σιωπηλά

Να απολάυσουμε αυγή , εδώ του ήλιου

χρώμα η φύση , πέρνει διαφορετικό

ελπίδες κι όνειρα , με άρωμα τ'απείρου

παμε μαζί . σ'ένα ταξίδι μαγικό

Και αν φουρτούνα πιάσει , μη φοβάσαι

θα σου κρατώ το χέρι , πάντα εγώ σφιχτά

σε κάθε μια αναποδιά , εδώ θα είμαι

να μη σ'αγγιξει ο πόνος , ούτε μια σταλιά

Ενα ταξίδι η ζωή , είναι να ξέρεις

κανέις στο χάρτη , δε μπορεί για να τη βρεί

παρ'το καράβι κι άφησε να σ'οδηγήσει

σε μέρη που ποτέ , δεν έχεις ξαναδεί

Χρυσοβαλάντη Δρετάκη

01/11/2013

******************************************
''Η θάλασσα μου'' 

~Πάντα στις δύσκολες στιγμές , θάλλασα σου σιμώνω,,,

γιατί 'σαι εκεί παντοτινά κι ακούς το κάθε πόνο,,,

Ετσα και ήρθα σήμερα , καημούς να αλαφρώσω,,,

κάπου να πώ τον πόνο μου χωρίς κακό να νιώσω,,,

~Κάθε χαρά απού γροικάς , πετάς και μια ψιχάλα,,,

και καθε μια συμφορά , δυό κύμματα μεγάλα,,,

στέκεις εκεί πάντα βουβή , μα με περίσσα χάρη

γαλάζιο θαύμα του Θέού , λευκό μαργαριτάρι,,,

~Ακου κι απόψε αν μπορείς , λίγο τα βασανά μου,,,

επέτρεψε ν'ανοιξω εγώ , για λίγο την καρδια μου,,,

αν δάκρυ δείς στο μάγουλο , πάρτο μες τα νερά σου,,,

να μη χαθεί στα βράχια σου , απού ναι τα παιδιά σου,,

~Αθρωποι με πληγώσανε , πολλώ λογιώ στη ζήση,,,

κανένας δεν εβρέθηκε γέλιο να μου χαρίσει,,,,

άλλος με το συμφέρον του , και τα προβληματά του,,,

άλλος δε νιώθει δε πονεί , μαύρη 'ναι η καρδιά του,,,

~Πίστεψα όμως σε αυτούς γιατί 'χα μια ελπίδα,,,

δε χάθηκε ο σεβασμός , απού ναι η πυξίδα,,,

το δρόμο για να 'χεις ζωή καλή κι ευτυχισμένη,,,

πάρτη και βάλτη στην καρδιά , κράτα τη φυλαγμένη,,,

~Ξέρω δε πρέπει το 'χεις πεί , μη μου σηκώνεις κύμα,,,

εχάσανε οι άνθρωποι , τση ζήσης την πυξίδα,,,

πες μου να ζήσω ή να χάθώ , με θές στην αγκαλιά σου,,,

να γίνω ένα και εγώ , μαζί με τα παιδιά σου,,,

~Στάσου,,,, μη φεύγεις μακριά , μη με εγκαταλείπεις

εσένα έχω συντροφιά , ζευγάρι αν θές της λύπης,,,

χαιδεψέ με αν μπορείς μ'αυτή σου εδώ την άυρα,,,

δώσε ενα χάδι αν το θές , που τέτοιο δεν ξανάβρα,,,

~Φέυγω και φεύγεις θάλασσα , μα θα ξανάρθω πάλι,,,

κι υπόσχομαι πώς θα βαστώ , όνειρα στη μασχάλη,,,

χαμόγελα θα κουβαλώ , νέα καλά για μένα,,,

ελπίδες θα 'χω ένα σωρό , καράβια φορτωμένα,,,

~Χρυσοβαλάντη Δρεττάκη~

 ******************************

"Τα κλειδιά σου"

Απάνω στο τραπέζι μου , είναι ακουμπισμένα,,,
ένα ζευγάρι με κλειδιά , π'ανήκανε εσένα,,,

Την τελευταία σου βραδυά , ειπες στα παραδίνω,,,
δε θέλω μπλιό να τα βαστώ , αμοναχός θα μείνω,,,

Έφυγες και στο χτύπημα , της πόρτας καταρρέω
γιατί το έκανες αυτό , συγνώμη ανε φταίω,,,

Πάνε δυο χρόνια που εσύ , μ'έδιωξες 'πό κοντά σου
μ'ακόμα στο τραπέζι μου , βρίχνοντε τα κλειδιά σου,,,

Μην τ'ακουμπάτε αφήστε , τα ανήκουνε σ'εκείνο
α δε γυρίσει μοναχή , μες τη ζωή θα μείνω,,,

Α δε προλάβω να τον δώ , για να τον χαιρετίσω
για να του πώ τον αγαπώ , να τον γλυκοφιλήσω,,,

Εσείς να του τα δώσετε , το μάτσο απ τα κλειδιά μου
πείτε του πώς δεν έπαψε , να ζεί στα ονειρά μου,,,

Αυτά θα πώ κλείνω εδώ , ώρα να χαιρετίσω
και με τη σκέψη μου σ'αυτον , τα μάτια μου να κλείσω,,


Χρυσοβαλάντη Δρεττάκη